İnsanların çaresiz kaldıkları anda sığındıkları tek şey olan umut kavramına gerçekçi, sade ve çarpıcı bir şekilde değinen, Yılmaz Güney filmi... Çaresizliğini umudun can suyu olduğunu fakat bu suyun acı olduğunu,bu acıya direnişi sonrasındaki pes edişi, nihayet haklı delirişi anlatan umut; seyirciye çok sert bir tokat atıyor. Bu tokat seyircide borç batağındaki beş çocuk babası Cabbar'a acıma hissi uyanmasını engelliyor. Film seyirciye attığı bu sert tokatla amacına ulaşıyor ve onu sinirlendirip sarsılmasına neden oluyor/yoksa sağlıyor mu demeliyiz?  Yılmaz Güney ve Tuncel Kurtiz oyunculuklarıyla büyülüyorlar...   Yılmaz Güney'in çaresiz bakışları, zavallı duruşu yoksulluğun nasıl bir şey olduğunu iliklerimize kadar hissettiriyor. Gerçek bir şeyler görmek istiyorsanız bu filmi izlemenizi öneririm..    ÖTuncel Kurtiz'in yani define hayaliyle yanıp tutuşan Hasan'ın  şu kesidiyle yazımıza son verelim... " İyi at, iyi araba para işi gardaş. paran olunca her bir iş iyi olur. Paran olunca kebap yen, paran olunca tatlı yen, şarap içen, iyi yataklarda yatarsın. Parası olunca adam kuvvetli olur. Parası olunca adamın evi olur, evinde tenceresi kaynar, çocukları olur. Paran olmadı mı iyi değil, dünyada senden kötüsü yoktur, senden pisi yoktur, her yerden kovarlar seni. Fakirin yüzü soğuktur. Niye soğuktur Cabbar gardaş? Parası yoktur da ondan. Mesela kış gününde, en soğuk vaktinde, cebinde paran olsa üşümezsin; hamamdaymış gibi terlersin amma velakin para olmadı mı yaz gününde üşürsün. Neden? Çünkü para adamı sıcak tutar; sıcahhh. senin bu atlar paran olsa iyi yem yerler. Paran yok, gariplerin iskeleti çıkmış. açlıklarından ölecekler..."