Neyin savaşı içindeyiz? Elimize ne geçiyor? Neyin uğruna nelerden vazgeçiyoruz? Para uğruna vicdanımızdan, aşk uğruna gururumuzdan, farklı olmak uğruna kendimizden vazgeçiyoruz. Fakat elimize ne para geçiyor ne aşk ne de arzulanan kişi oluyoruz. Aynanın karşısına geçtiğimizde bomboş bakan gözler, mum gibi ten ve sanki bir daha asla açılmamak üzere kilit vurulmuş dudaklar...                                     Kalbinde acıdan sağlam çıkmayı başaramayan onlarca enkaz ve sen o enkazların altında tek kalmışsın. Aynadaki yansıma senin uğruna savaş verdiğin şey, hani olmak için can attığın, kendinden vazgeçtiğin sen.      Şimdi söylesene, senden kim vazgeçer? Seni geri getirmek için kim çabalar?  Oyun bitti, buraya kadardı.  Seni kullandılar! Dünyanın kanunu bu. Sen bu dünyaya fazla saf ve temiz geldin. Artık o enkazları​ düzeltmenin imkânı yok ama üstüne bir tane daha eklememenin imkânı var. Çok fark yaratmaz ama şu lânet dünyaya tıpkı bir karınca misali su taşıyarak isyan da bulunabilirsin.