Geceden sabaha dönüşen, karanlıktan aydınlığa giren bir gün daha. Ömür perdesine bir gün daha yazılırken sabahın ilk ışıklarıyla ve ılık rüzgârıyla günaydın deriz bugünün başlangıcına. Fakat arkamızda geride kalan ve asla tekrar getiremeyeceğimiz bir gün bıraktık.  Evet, ömür dediğin ne ki?  Tıpkı gül yaprakları gibi birer birer dökülür. Her döküldüğünde ise hayatımızdan bir gün eksilir. Peki, yeni güne merhaba deyip eksilen güne elveda derken hiç kendinize “Her şeye rağmen mutlu muyum?” cümlesini sordunuz mu?  Evet, belki birçoğumuz sormuştur bu soruyu. Ama ne yazık ki istediğimiz cevabı hepimiz alamıyoruz. Neden mi? Çünkü hayata negatif bakıyoruz. Her olaya ve her kişiye ön yargılarımızla yaklaşıyoruz. Çoğu vaktimizi boşa geçirip öldürüyoruz. Özellikle de çevremizde ki insanların düşüncelerine göre hareket ediyoruz. Kendi istediğimiz şekilde değil ve daha bunlar gibi birçok neden. Ne kadar yaşayacağımız belli değilken ve hala hiçbir şey için geç değilken kendinizi mutlu edecek şeyleri bulun ve ona göre yaşayın.  Tıpkı bir masal gibi ne kadar uzun olduğu değil; ne kadar güzel yaşandığı önemlidir.    Mutlu kalmak dileğiyle…