Yanlış kişiler ve yanlış şeyler için kullanılırsa sevgi, tükenir … Tanımak için harcaya harcaya tükenmiş sevgileriniz kalır kalbinizde geriye. Tanımaya ve kendini tanıtmaya çalışırken biriktirdiği tüm sevgiyi dağıtmış yürekler; boşalır , ıssızlaşır , sessizleşir … Sebepsizce israf edilmiş sevgiler … Oysa en ufak parçası bile rastgele harcanamayacak kadar kıymetlidir . Tanımak arzusuyla kalbinden bir şeyleri feda edersin , karşılığında da tanıdıkça sevmeyi beklersin . Bazen olmaz işte. Herkesin başına mutlaka gelir bu. Hiçbirimiz daima doğru insanlarla karşılaşacak kadar şanslı değiliz sonuçta . Belki de bu sebeple bitmiyordur insanların yorgunluğu . Hiç kimsenin kendini anlatmak ve bir başkasını anlamak istememesinin nedeni de budur. Bencillik denen şeyin de sebebi belki de budur. Kalplerde kalan son sevgiyi kendine saklamak istemek . Daha fazla savurmadan rüzgara, büyüttüğün sevgiyi avuçlarında tutma ihtiyacı… Keşke kalplerimizde daha çok sevgiyle doğmuş olsaydık , böylece tanımadığımız hiç kimse , hiçbir şey kalmazdı . Anlardık o zaman birbirimizi , bize benzemese dahi saygı duyardık birbirimizin hayatlarına …  Oysa şimdilerde çok az sevgi kaldı insanların yüreklerinde . Onu da idareli kullanmak gerekiyor haliyle . Tanıyarak sevebilmeyi de öğrenmek gerekiyor bu nedenle . Keşke hep “ severek tanımak ” ve “ tanıdıkça sevebilmek ” mümkün olsa ; özenle dağıtılmış, kıymetli sevgilerle …