İnsan toprağa basmadığı zaman kalbi kurur. İnsan toprağa basmadığı zaman insan olduğunu unutur. Adına  birçok efsaneleri barındıran bir yerden bahsedeceğim sizlere.     Efsaneye göre Anadolu Selçuklu hükümdarı Alaaddin Keykubat; bir kaleyi fethetmek üzere yola çıkmış.Uzun süre yol almışlar. Ankara’  nın Kızılcahamam sınırları içinde Taşlıca diye bir köy varmış, orada dinlenmek üzere durulmuş. Bu köyde güzel birde çeşme varmış. Ordu fazla susamış olmasına rağmen ne yazık ki su bulamamış. Askerler susuzluktan bitkin duruma düşmüş.Derken bir Türkmen kadın belirmiş. Yayıkta ayran hazırlamış ve askerler içsin diye oradaki taş oluğa dökmüş. Askerler çok sevinmişler. Ayranı içmek ve kaplarına doldurmak için sıraya girmişler.Kana kana ayranı içmişler, kaplarını doldurmuşlar.Taş oluktaki ayran bitmiyormuş. Onlar içtikçe, aldıkça, artıyormuş.Türkmen kadın askerlere “Doldurun evlatlarım” diyormuş. Askerler kaplarını doldurmuş. Kadın hala ısrar ediyormuş. Bunun üzerine askerler “Ana dolu” diyorlarmış.Nereden mi bahsediyor bu efsane. Tarihin “Küçük Asya’sı”.. Anadoludan…  Çok zaman önce bir çok medeniyetlere ev sahipliği yapan bizleri ise tam anlamıyla 1071 Malazgirt zaferiyle kabul eden topraklardan.Anadoludan bahsediyorum.Bereketli topraklardan! Yüzyıllardır bu topraklarda yaşayan bütün insanların gayesi karnını doyurmaktı. Bunun için tohum ektiler, ağaç diktiler, hayvanlar beslediler yeri geldi savaş dahi yaptılar. Ama her ne yaptılarsa sesini çıkarmadan kabul etti Anadolu.Anadolu üzerinde kestane kavrulan güzine sobaya benzer. Anadolu elleri çalışmaktan nasır tutan yaşlı insana benzer. Anadolu türkülere benzer.Anadolu toprağa benzer.Aşık Veysel'in şu sözüne benzer; Karnın yardım kazmayınan belinen Yüzün yırttım tırnağınan elinen Yine beni karşıladı gülünen Benim sâdık yârim kara topraktır..