Her küçük çocuğa istisnasız sorulmuştur bu soru. Cevap kimi zaman doktor, mühendis, pilot; kimi zaman öğretmen, hemşire ve kimi zaman da çöpçü, bakkal ve daha sayabileceğimiz birçok meslek olmuştur.

Senin bu soruya cevabın ne oldu diye soracak olursanız, gururla söylerim açıkçası. Benim cevabım 'BAKKAL'dı.

Çok aile gördüm, çocukları bu soruya benim gibi cevap verince onları azarlayıp, inatla kendi hayal ettikleri meslekleri çocuklarına kabul ettirmeye çalışan. "Hayır ablası! Ne çöpçüsü bakkalı benim oğlum doktor olacak doktor." diyen.

Ne mutlu bana ki annemin de babamın da ağzından hiçbir zaman böyle cümleler duymadım. Aksine bu soru bana defalarca sorulup, onların yanında defalarca bu cevabı verdiğimde, yüzlerinde sadece sıcak bir tebessüm, dillerinde ise her zaman beni destekleyen cümleler vardı. Hiçbir zaman aldırış etmediler başkalarının benim düşüncemle alay etmesine. Çünkü bazı aileler gibi benim ailem de bu konunun alay edilecek bir yanının olmadığının bilincindeydiler. Zamanı geldiğinde mesleğim adına atacağım adımlarda son kararı benim vereceğimin farkındaydılar. Maalesef bunun farkında olmayan çok aile var.

Onlara göre dört beş yaşındaki çocuğun o soruya verdiği cevap geleceğini belirleyecek. Hayır efendim, yok öyle bir şey. Ne çocuk dört yaşındayken doktor olacağım dediği için doktor olmak zorunda, ne de bakkal olacağım dediği için bakkal olmak zorunda. Ama gelin görün ki bazı aileler bu konuyu öyle ciddiye alıyorlar ki sarf ettikleri cümlelerin küçücük çocukta kocaman hayal kırıklıklarına yol açtığının farkına bile varamıyorlar. Ne yazık!

Halbuki bırak çocuk dört yaşında da olsa, beş yaşında da olsa -yanlış olmadığı sürece- kendi kararını kendisi versin. Farkına varsın, aslında onun da bir çocuktan çok bir birey olduğunun, düşüncelerine saygı duyulduğunun. Bırak çocuk da olsa, söz hakkına sahip olduğunun farkına varsın. Kendini değerli hissetsin. Daha doğrusu değerli olduğunu bilsin.

Diyeceğim o ki çocuğunuzu hiçbir zaman hayal ettiği şeyler için yargılamayın. Yanlış bir şey yapmadıkları sürece -ona moral verecek basit bir cümleniz dahi olsa- desteklerinizi esirgemeyin.

Ben bu cümleleri bir evlat, on dokuz yaşında bir genç olarak yazıyorum. Küçükken bakkal olmayı hayal edip şimdi ise Çalışma Ekonomisi okumaya karar veren bir genç olarak...

ŞEYDA HALİL