Başarıyı çok yollar katetmemiş bir kişiden dinlediniz mi hiç? Evet, başarıyı profesyonel olarak anlatacak kadar tecrübem yok ve sıradan bir üniversite öğrencisiyim. Hayatımda başarıyı yakaladığım anlar oldu elbet ama yine de bu konuda çok yetkin biri olduğumu söyleyemem. Ama başarı kavramını en azından nereden kapacağımı az çok biliyorum. 

Lise yıllarımda başarılı sayılabilecek bir öğrenciydim. Önceliklerim vardı ve o konularda çok daha güçlüydüm. Lise son sınıfta önceliğim üniversite sınavıydı. Elimden geldiğince yalnızca onunla ilgileniyordum ve o yıl benimle eşit düzeyde eğitim alan öğrencilerin olduğu ve hatta aynı zamanlı eğitim gördüğümüz anadolu kısmı öğrencilerinin olduğu lisede, sınav sonuçlarıyla birlikte birinciliğim ilan edildi. Çok gurur vericiydi. Ve başarı için önemli bir kural: Öncelikleriniz olmalı. Her konuda mükemmel olamazsınız. Bunun olması için çalışırsanız hiç bir alanda tam yetkin olamaz ve bocalarsınız.

Kendime çok güveniyordum. Çünkü rakip sayılabilecek arkadaşlarımı gözlemliyordum ve onlardan çok daha ileride olduğumun farkındaydım. Özgüvenim gittikçe artıyor ve bu benim işimi daha da kolaylaştırıyordu. Bu yaşadıklarım moralimin artmasına da sebep olmuştu. Başarabileceğime inancım arttıkça çalışma hırsım da artıyordu. Başarı için bir diğer kural: Özgüven... Seni, kendini beğenmişliğe değil, kendini bilmeye yöneltecek olan özgüven. Bir de moral. Motivasyon sağlamalı ve inancınızı kuvvetlendirmelisiniz.

Bunların yanı sıra aslında bir o kadar da başarısızdım diyebilirim. Bir hataya düşerek yalnızca basit rakipleri izledim. Kendimden iyi olanları gözlemlemeye cesaretim yoktu ve o cesareti gösteremeyişim bir yıl daha üniversite sınavına hazırlanmama neden oldu. Belki okuduğum lisede en iyisi bendim ama bu yetersizdi. Benim gibi bir öğrenciyi başarısız sayabilecek liseler de vardı. Bu nedenle aslında ben kolayı seçmiş oldum ve yarışı kaybettim... Hedeflediğim puana ulaşamadım. Burada da başarıyı elde etmenin başka bir kuralını, başarısızlık hikayemle beraber görmüş oluyoruz: Her zaman kendinden güçlü olanları kendine rakip almalısın. Bu gözünü korkutmamalı, seni yıldırmamalı ve başaracağına inancın tam olmalı. Rakip almak yerine kendine rol model seçip yoluna bu şekilde de devam edebilirsin. Modeline ulaşma çaban da seni hırslandıracaktır. Yalnız senden geride olanları izlersen, sen de ya yerinde sayarsın ya da geriye dönersin.

Resim yapmak kendimi bildim bileli bir tutku benim için. Okuduğum lisede de bölümüm gereği oldukça fazla çizim yapıyordum. Her geçen gün elim alışıyor ve resim yapmak çok daha kolay geliyordu. Lise son sınıfa kadar önceliğim çizmekti. Sık sık çalışmalar yapardım ve yine bulunduğum sınıfta en başarılılardandım. Lise sonda önceliğimin değişmesiyle beraber çizimde ki başarım da düşmeye başlamıştı ve bir gün resim yapmayı tamamen bıraktım. Ve en başarılı olduğum sınıfta benden daha başarılı olanların sayısı artıyordu bile. Şu an eskisi gibi rahat ve güzel çizim yapamadığımı maalesef hissedebiliyorum. Keşke tamamen bırakmak yerine sadece daha az sayıda resim yapmaya devam etseydim. Böylece hala resim yapma konusunda çok başarılı sayılabilirdim. İşte başarının bir kuralı daha: Süreklilik. Herhangi bir işte başarılıysanız ya da başarılı olmak istiyorsanız, her iki durumda da sürekli o işi yapmaya, üzerine yenilik katmaya devam etmelisiniz. Körelmemeli emekler, yetenekler...

Gördüğünüz gibi aynı durumdayken ben, bir yerde başarılı, başka bir yerde başarısız sayılabiliyorum. Hayatta en çok karşılaşılan durumlardan birisidir bu. Kimine göre sıradansınızdır kimine göre daha farklı. Her zaman yarışmanız gereken güçlü rakipleriniz olacaktır. Alanında en iyisi olduğunuz gün gelse bile, bu durumun değişmesi uzun sürmeyecektir ve sizi rakip gören bir başkası çoktan önünüze geçmiştir bile. Ve yine bir yarış daha... Başarı böyledir işte. Tam olarak elde ettiğinizi hiç bir zaman düşünmez, tatmin olmazsınız. Ama yine de hep başarı peşinde koşmalı insan. Kendine, geleceğe, hayata bir şeyler katmak adına.

HAVVA ALTUN

KTÜ İŞLETME VE EKONOMİ KULÜBÜ

MOZAİK DERGİ EDİTÖRÜ