İnsan bazen özlem duyar geçmişe... Saklambaç oynarken, birden ona kadar saymak için yüzünü kollarıyla destek alıp dayandığı duvarların önünden geçerken özellikle... Veya seksek oynamak için asfalta tebeşirle çizilen çizgilerin üzerinden geçerken... Bir...İki.... Üç-dört yan yana. Beş...Altı... Ve tabi ki yedi sekiz yan yana. Yerdeki sigara izmaritlerini bile oyun olarak kullanan bir nesildik biz. Sahi hatırlayan var mı onu? Akşam ezanı okunmadan önce eve girer, yatsı okundu mu tekrar dışarı çıkardık. Peki ya şimdi? Saklambaç oynadığımız duvarların önünde çitler var. Şu betonvari olanından... On üç katlı sitelerin bahçelerine girmek yasak. Seksek oynadığımız tebeşir izleri üzerinden yeni model arabalar geçti. Lakin değişmeyen bir şey var ise o da sigara izmaritlerinin hâla yerde olması... Acaba bizim çocuklarımız da bizim gibi yetişebilecek mi? Yoksa şuanda da olduğu gibi hepsinin büyümesine en yakın arkadaşları son model tabletlerindeki savaş oyunları mı eşlik edecek?                                           Gerçekten merak konusu..