Bütün bu olanların bir açıklaması olmalı. Neden renkler birbirine karışıyor seni her gördüğümde. Neden sabit bir noktaya takılı kalıyor gözlerim farkına varamıyorum. Neden her gülüşünde içime kadar işliyor mutluluğun ve ben bununla bile uzun uzun yetiniyorum. Nasıl yürekten dile dökülür ki böyle bir güzellik. Nasıl anlatılabilir  yüreğimdeki eşsiz yerin. Herhangi bir cümle var edebilir mi sahi seni? Aşk böyle bir şey işte. Herkesi durdurup anlat dediğim cinsten değil. En içime kadar hissedip yaşadığım ve sessiz bir köşede baktığım bir şey. Yanında ayrılınca nefesimin beni terk edecek tedirginliği ile yaşamak gibi bir şey. Saatlerce sohbet etmek istediğim sanki her şeyi sende öğrenecekmişim hissini yaşadığım güzellik. Mutluluktan çok huzur gibi olan sen. Beklediğim... Yazdığım... Çizdiğim... Ve üzgünüm, sevmemek için çırpınıp çırpınıp çaresiz kalan ben. İliklerime kadar sen olduğunu hisseden ben. Oysa ne çok dua etmiştim. Allah'ım o gelirse yüreğim dolu dolu koşacağım ona diye.. Ben değil miydim daha düne kadar "kır çiçekleri ile bekler insan henüz tanımadığı ömrünü" diyen. Kır çiçekleri buradaysa, sen hala neden oradasın? Şüphen mi var yüreğinden. Bütün güzelliklere. Merhaba..