Bu dünya soğuk.
Rüzgâr genelde ters yöne eser..
Bu dizeler bana ait değil,
Ama aynı duyguları hissettiğimizden de eminim.
Para değil sevgi dilenen,
Anaların, çocukların ağıtları ve acıları sardıysa bu dünyayı
Ateş düştüğü yeri yakıyorsa hani,
Bu denlidir ısınmıyor dünya.
Hissizleşmişsen, vicdanının üzerine toprak atmışsan
Kaldırıp rafa koymuşsan diyorum ruhunu.
Anlıyorsun işte, sende üşüyorsun!
Bakın değil, görün diyorum.
Kelimelerde ve kafiyelerde gizli kalmasın,
Sessiz çığlıklar.
Ağlamasın çocuklar ve oyuncakları, acıları olmasın diyorum.
Bir çocuğun ayağının üşümesinin sebebi,
Bir insanın kalbinin buz kesmesi olmasın.
Ve bir insanın yüreğinin dağlanması,
Bir insandan olmasın.
İmkanlı imkansızlıklarla kendimizi kandırmayalım.
Sıkıntılara ve karanlıklara alışmayalım.
Gözleri acılar anlatan ve yüreği hoyrat analarla değil,
Şefkatli ellerle umut tohumları eken yüreğimize,
Yağmur misali serinleten analar büyütsün çocukları.
Ben savaştan ve açlıktan kaçan,
Ölen bir insanlık değil,
Küllerinden doğan bir insanlık görmek istiyorum.
Rüzgârın ters yönden esmediği
Ve güzel günlerin çabuk geçmediği bir dünyaya selam vermek istiyorum!
