Hangi zaman daha dürüst olduk? Kendimizi bulmak adına girdiğimiz uzun yollarda hatalarımızla el sıkışırken mi? Yoksa iki duvar arasında içimizle yüzleşirken mi?   Aslında ikisinde de dürüst değiliz. Ne zaman kapkara kesilir, tükeniriz işte o zaman kendimiz ile aramızdaki perdeleri kaldırırız. Şeytanı yanında görmeden abdal olmadan kendine ulaşamazmış insan. Dürüst olmak mı istiyorsun? Şeffaf ol, hatalarınla değil kendin olabilme ihtimalin ile el sıkış.  Bir çukurun içinde olunca hayata göre pekte şansımız yoktur tutunmak için. Çukurunu su ile doldurmalı insan temiz kalmak için. İnsanlardan ve sonra kendinden uzaklaştıran kinini merhameti ile yok etmeli. Merhameti olmayanın doğrusu olmaz.   Peki, hangimiz duvarını sevgi ile örüyor? Tabi ki hiçbirimiz. İnsan içindeki iyi ile yüzleşmeli, kötü ile değil. İyi yanın sana her zaman sağlam ve yüzleşmesi kolay duvarlar örecek. Uzun yolun kısası en başından arındıracaksın, kendini kandırmayacak ve susturmayacaksın hayatı doğrularınla ve yanlışlarınla görüp sonsuzluğa ereceksin.   Herkesin kendi içindeki iyilerini bulması dileğiyle…