Çocukların yaptıkları işlerden bazıları zorludur ve ciddi emek gerektirir . Kimileri de tehlikelidir hatta ahlaki açıdan bile kınanması gerekebilir . Çocukların yaptıkları işlerin tamamı , ortadan kaldırılmak istenilen çocuk işçiliği kategorisine girmez . Çocukların kişisel gelişimlerine zarar vermeyecek ya da eğitimlerini aksatmayacak işleri yapmalarına genellikle olumlu bakılır . Örneğin ; evde anne babalarına yardımcı olmak , okul saatleri dışında veya tatillerde cep harçlığı sağlayacak kimi işlerde yer almak gibi...Bu tür işler çocukların gelişimine katkıda bulunur . Çocuklara beceri ve deneyim kazandırır. Onları toplumun üretken üyeleri olmaya hazırlar. Çocuk işçiliği çoğu kez çocukların çocukluklarını yaşamaktan alıkoyan , potansiyellerini eksilten , fiziksel ve zihinsel gelişimleri açısından zararlı işler olarak da tanımlanır. Çocukların çevresel etkenlere karşı bağışıklıkları yetişkinlerin bağışıklıklarına nazaran daha düşüktür . Bu yüzden kolay hasta olabilirler.Bu hastalıklar fiziksel sağlık sorunlarının yanı sıra ruhsal sağlık sorunlarını da kapsar. Türkiye'de 960 bin civarında olduğunu kabul ettiğimiz çocuk işçilerin 630 bini ağır ve tehlikeli işlerde çalıştırılıyor . En aşırı biçimde düşündüğümüzde ne yazık ki çocuk işçiliği çocukları köleleştirir , ailelerinden uzaklaştırır , onları ciddi tehlikelerle karşı karşıya bırakır. Çok küçük yaşlarda büyük kentlerin sokaklarında kendi başlarının çaresine bakacak duruma düşürür . Erişkinler için bile pek çok risk taşıyan işlere çocukları da sokarsak geleceklerini tehlikeye sokmuş oluruz . Bu yüzden çocuk işçiliğini azaltabilmemiz için 12 yıl eğitim şart ! Bu durumda çocuk 18 yaşına gelene kadar okula gideceği için , çalışan çocuk sayısında azalış görülecektir.