Kimi zaman hepimiz çocuk olmak istemişizdir çünkü çocukların ve çocukluğun ayrı bir masumiyeti vardır.O küçücük gülüşlerine neleri sığdırırlar.Sırf biraz daha ilgi çekebilmek için türlü türlü şaklabanlık yaparlar.Onların o gülüşü,tarifi olmayan güzel kokuları dünyalara bedeldir.Ama her şeyi kontrol altına almayı sevdiğimiz için onları da kontrolümüz altına almaya başlarız.Daha küçüklükten başlarız hatta o küçücük bedenlere anlam yüklemeye benim kızım ya da oğlum büyüyünce doktor, mühendis,mimar olacak deriz.Aslında tam olarakbenim demek istediğim daha küçükken onları etkimiz altına alırız,baskı ve isteklerimiz doğrultusunda yetiştiririz.Canımızdan çok severiz onları ama fikirlerini sormak, yetenekleri ve istekleri doğrultusunda yönlendirmek aklımıza gelmez.Her şeyin en iyisini onlardan iyi bildiğimizi düşündüğümüzden hayatlarına müdahale ederiz.Oysa onlara fikirlerini sorsak belki daha iyi yerleregelebilir ya da istekleri doğrultusunda hareket edebilirler ve böylelikle toplumda ne istediğini bilen, başkalarına zarar vermeden kendi istekleri doğrultusunda hareket edebilen güçlü bireyler yetiştirmiş oluruz.Bakıldığı zaman amacımız onlara zarar vermek değildir fakat yine de böyle davranarakonları kendimize bağlı hale getirmiş oluyoruz.Sanki himayemiz altına aldığımızda daha güvende olduklarını düşündüğümüzden böyle davranıyoruz.O ,küçük bedenleri sadece kontrolümüz altına alarak değil onlara şiddet, istismar ve tecavüz gibi yadırganacak ve ayıplanacak davranışlarda bulunarak da zarar vermiş oluyoruz.Şuan da olduğu gibi Dünya'nın birçok yerinde çocuğa şiddet, istismar gibi suçlanacak ve affedilmeyecek davranışlarda bulunuluyor.O gözümüzden sakındığımız hatta iyiliğini düşündüğümüz için fikirlerine saygı duymadığımız çocuklarımıza birileri bir şekilde zarar veriyor ve onların o masumluklarını ellerinden alıyor.Oysa ne güzel demiş Atatürk;”Çocuklar her türlü istismardan korunmalı,onlar her koşuldayetişkinlerden daha özel ele alınmalıdır “diye ve bunları söylemekle de kalmamış bir de onlara coşkuyla ve gururla kutlayabilecekleri bir bayram armağan etmiş.Onları böyle önemsemek varken neden zarar veriyoruz neden hayallerini ellerinden alıyoruz.Benim naçizane tavsiyem geleceğimizin çocuklarına hiçbir şekilde zarar vermemek, onların umutlarını, hayallerini ve masumiyetlerini ellerinden almamaktır çünkü unutulmamalıdır ki o hayallerini elinden aldığımız çocuklar gibi bir bir çocuktuk bizde ve yine o çocuklar gibi umutlarımızın kırılmasından korkardık,ilgi beklerdik herkesten.Bu bir duyarlı olma çağrısıdır.Hatta bu öyle bir çağrı ki bu bayramda daha güçlü çıkan çocuk sesidiradeta.Umuyorum bu özel günde çocukların sesi daha gür daha umutla çıkar.Ve yine umuyorum ki çocuklarımıza zarar vermeyeceğimiz güzel yarınlarımız olur.Çocuklar ve hâlâ içindeki çocuğu öldürmeyen insanlar 23 Nisan Ulusal Egemenlik Ve Çocuk Bayramınız kutlu olsun.