Yaşadığımız her şey bu sınavın bir parçası. Bizler farkında olmadan bir yolda ilerliyor ve bir sınavdan geçiyoruz. Yaşadığımız mutluluklar, üzüntüler, başarısızlıklar,başarılar, sorunlar...hepsi bizleri törpüleyen unsurlardır.     Uzun zannedilen hayat bu kaygılarla aslında çabucak geçmekte farkında olmasak da; önemli olan yaşadıklarımızdan ders alarak yaşam şeklimizi değiştirerek kendimiz değişerek bu yolda ilerlememiz. İlk değişime ufak meseleleri büyütüp en büyük derdimizmiş gibi görünen ama incir çekirdeğini doldurmayacak sorunları hayatımızın merkezine yerleştirmemekle başlıyor.     Hayatın anlamını her zaman en büyük acıları yaşadıktan sonra niye anlıyoruz? Bugünde gözlerini açabiliyor, nefes alabiliyorsan hayata bir sıfır önde başlamışsındır zaten! Hele birde sevdiklerin yanındaysa bundan güzel ne olabilir! Neden bizler en sevdiklerimizi kaybettiğimizde dünyanın aslında basit ve boş olduğunu anlıyoruz? Anladıktan bir iki gün sonra yine hayattan ders almamışçasına aynı şeyleri yaşatıyoruz kendimize? Bunların cevabı içimizde saklı aslında hayatın telaşesine kapılıp bir sınavın içinde olduğumuzu unutuyoruz.     Hayatımız birkaç satırlara dökülecek kadar kısa bu yüzden hiçbir şey senden önemli olmadığını anla ve bu hayatı bir kere yaşayacağını fark et. Bütün mutluluklarını, üzüntülerini umutsuzluklarını, umutlarını sev çünkü onlar bu dünyada seni sen yapan şeyler. Kendimizin bir mucize olduğunu bilerek ve hayatı dolu dolu yaşamamız dileğiyle...